|
|
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
|
د لوراند او لورین څښتن په نامه
|
| اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿۱﴾ |
|
ولوله! د خپل پالونكې په نامه،چې (هرڅه يې) شته كړي دي، (۱)
|
| خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿۲﴾ |
|
انسان يې له ځوړندې (پرنډې وينې) پيدا كړ. (۲)
|
| اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿۳﴾ |
|
ولوله چې پالونكى دې (تر ټولو) ډېر عزتمن دى؛ (۳)
|
| الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿۴﴾ |
|
هغه [پالونكى] چې په قلم يې ښوونه وكړه، (۴)
|
| عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿۵﴾ |
|
انسان ته يې هغه څه وروښوول،چې پرې نه پوهېده . (۵)
|
| كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى ﴿۶﴾ |
|
هېڅكله داسې نه ده (چې تاسې يې ګڼئ) بېشکه انسان (ناشکره موجود دى او) سرغړونه کوي، (۶)
|
| أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿۷﴾ |
|
(په تېره بيا هغه وخت) چې ځان (د دنيا) له شتمنۍ برخمن (او وسمن) وويني . (۷)
|
| إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿۸﴾ |
|
او په رښتینه كې (د ټولو) ورستنېدنه يوازې ستا د پالونكي پر لور ده . (۸)
|
| أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى ﴿۹﴾ |
|
ايا هغه دې ليدلى،چې منع كوي، (۹)
|
| عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿۱۰﴾ |
|
[یو] بنده،چې نمونځ كوي (نو ايا د الهي عذاب وړ نه دى)؟! (۱۰)
|
| أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿۱۱﴾ |
|
ستا څه ګومان دى كه هغه پرسمه (لار) وي، (۱۱)
|
| أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿۱۲﴾ |
|
(او خلكو ته) پر پرهېزګارۍ امر كوي؟!(آيا منع كول يې سم دي؟) . (۱۲)
|
| أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۱۳﴾ |
|
ما خبر كړه كه (دا منع كوونكى) حق دروغ وګڼي او ورشا كړي (ايا د الهي سزا وړ نه دى؟) (۱۳)
|
| أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى ﴿۱۴﴾ |
|
آيا نه پوهېږي،چې خداى يې (ټول كړه وړه) ويني ؟ (۱۴)
|
| كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿۱۵﴾ |
|
هېڅكله داسې نه ده (چې هغه خيال كوي) كه له خپل كاره لاس وانخلي؛نو د وچولي له وېښتو یې نيسو (اوعذاب ته يې راكاږو)، (۱۵)
|
| نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿۱۶﴾ |
|
(هماغه) د دروغجن ورانکار (انسان) وچولى! (۱۶)
|
| فَلْيَدْعُ نَادِيَه ﴿۱۷﴾ |
|
خپله ډله دې راوبلي (چې ملاتړ يې وكړي)، (۱۷)
|
| سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿۱۸﴾ |
|
موږ به ژر د عذاب پرښتې راوبلو (چې په دوزخ كې يې وروچوي)! (۱۸)
|
| كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿۱۹﴾ |
|
هېڅكله داسې نه ده (چې هغه منع كوونكى يې ګڼي) خبره يې مه منه او سجده وكړه او (خداى ته) ورنژدې شه. (۱۹) |
