|
|
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
|
د لوراند او لورین څښتن په نامه |
| وَالْفَجْرِ ﴿۱﴾ |
|
پر سباوون قسم! (۱)
|
| وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿۲﴾ |
|
او پر لسګونو شپو قسم! (۲)
|
| وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿۳﴾ |
|
او پر جوفت او طاق قسم ! (۳)
|
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿۴﴾ |
|
او قسم پر شپه،چې (د ورځې د رڼا پر لور) روانېږي (چې پالونكى دې ظالمانو ته په څارنځي كې دى)! (۴)
|
| هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ ﴿۵﴾ |
|
آيا دا قسمونه يو عقلمن ته بس نه دي ؟(۵)
|
| أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿۶﴾ |
|
آيا ودې نه ليدل،چې ستا پالونكي د ((عاد)) له قوم سره څه وكړل؟! (۶)
|
| إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿۷﴾ |
|
(هماغه) ستنو والا د ((ارم)) (ښار خلك)، (۷)
|
| الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿۸﴾ |
|
چې سارى يې په ښارونو كې پيدا شوى نه و! (۸)
|
| وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿۹﴾ |
|
او د ثمود (قوم) چې په (خپلې) سيمې كې يې ډبرې توږلې (او سمڅې يې ترې جوړولې). (۹)
|
| وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿۱۰﴾ |
|
او د ميخونو والا فرعون سره (يې څه وکړل)، (۱۰)
|
| الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿۱۱﴾ |
|
هماغوى چې په ښارونو كې يې په تېري لاس پورې کړى و، (۱۱)
|
| فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿۱۲﴾ |
|
او هلته يې ډېر فساد خپور كړى و؛ (۱۲)
|
| فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿۱۳﴾ |
|
نو (ځکه) ستا پالونكي دې د عذاب کوړه ورباندې وركوزه كړه (۱۳)
|
| إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿۱۴﴾ |
|
بېشكه پالونكى دې (ظالمانو ته) په څارنځي كې دى . (۱۴)
|
| فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿۱۵﴾ |
|
خو انسان ته يې چې پالونكى د ازمېښت لپاره عزت او نعمت وركړي (مغرورېږي) ؛نو وايي : (( پالونكي مې عزتمن كړم (؛ځکه ځاى يې راکې شته)!)) (۱۵)
|
| وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾ |
|
او چې د ازمېښت لپاره روزي پرې ورتنګه كړي؛ نو(نهيلېږي او) وايي : ((پالونكي مې سپک كړم !)) (۱۶)
|
| كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿۱۷﴾ |
|
هېڅكله داسې نه ده (کړه وړه مو سم نه دي)! بلكې پلارمړی نه پالئ، (۱۷)
|
| وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۱۸﴾ |
|
او يو بل بېوزليو ته د خوړو په وركولو نه هڅوئ، (۱۸)
|
| وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ﴿۱۹﴾ |
|
او (له مشروعو او نامشروعو لارو) ميراث راټولوئ او خورئ يې، (۱۹)
|
| وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿۲۰﴾ |
|
او له شتمنۍ سره ډېره مينه لرئ (او له امله يې ډېر ګناهونه كوئ). (۲۰)
|
| كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿۲۱﴾ |
|
هېڅكله داسې نه ده (چې دوى يې انګېري!) هغه مهال چې ځمكه سخته وټکول شي (او هواره شي)، (۲۱)
|
| وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿۲۲﴾ |
|
او ستا (د) پالونكي [فرمان] راشي او پرښتې ليكه په ليكه، (۲۲)
|
| وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿۲۳﴾ |
|
او پر هغه ورځ چې دوزخ راوستل شي (هو) پر هغه ورځ انسان راویښېږي؛ خو دا ویښوالی څه ګټه ورته لري؟! (۲۳)
|
| يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿۲۴﴾ |
|
وايې : ((كاشكې ما خپل [دغه] ژوند ته له مخكې (څه) رالېږلي واى !)) (۲۴)
|
| فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾ |
|
نو پر هغه ورځ څوک یې په څېر عذابول نه کوي. (۲۵)
|
| وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾ |
|
او نه یې څوک په څېر تړل کوي . (۲۶)
|
| يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾ |
|
ډاډمن نفسه (ځانه)! (۲۷)
|
| ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿۲۸﴾ |
|
د خپل پالونكي لوري ته دې وروګرځه، چې (ته له هغه) خوښ يې (او) هغه له تا خوښ دى، (۲۸)
|
| فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿۲۹﴾ |
|
نو په (ځانګړيو) بندګانو كې مې ورننوځه . (۲۹)
|
| وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿۳۰﴾ |
|
نو په (ځانګړيو) بندګانو كې مې ورننوځه . (۳۰) |
