|
|
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ |
|
د لوراند او لورین څښتن په نامه
|
| لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ﴿۱﴾ |
|
د قيامت پر ورځ قسم کوم! (۱)
|
| وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿۲﴾ |
|
او قسم خورم پر (ويښ وجدان او) ملامتوونکي نفس (چې قيامت حق دى)! (۲)
|
| أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿۳﴾ |
|
ايا انسان انګېري،چې هډوكي به يې راټول کړاى نشو؟! (۳)
|
| بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ ﴿۴﴾ |
|
هو موږ يې ان د گوتو [د سرونو د بېلابېلو کرښو] په جوړولو وسمن يو. (۴)
|
| بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿۵﴾ |
|
(انسان د معاد په باب شكمن نه دى)؛بلكې غواړي (چې ازاد وي او بې د قيامت د محاكمې له وېرې) ټول عمر په ګناه كې تېر كړي . (۵)
|
| يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ ﴿۶﴾ |
|
(له همدې امله) پوښتي : ((قيامت به كله وي؟!)) (۶)
|
| فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿۷﴾ |
|
(ووايه) چې سترګې له هيبته ټېغې وخېژي (او خړې شي)، (۷)
|
| وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿۸﴾ |
|
او سپوږمۍ توره شي، (۸)
|
| وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿۹﴾ |
|
او لمر و سپوږمۍ يو ځاى كړاى شي، (۹)
|
| يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ ﴿۱۰﴾ |
|
پر هغه ورځ انسان وايي: (( چېرې دى د تېښتې ځاى؟)) (۱۰)
|
| كَلَّا لَا وَزَرَ ﴿۱۱﴾ |
|
هېڅكله داسې نه ده، نه د تېښتې لار شته او نه كوم “پناه ځاى”! (۱۱)
|
| إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿۱۲﴾ |
|
چې پر هغه ورځ د ټولو روستى ((تم ځى)) يوازې ستا د پالونكي پر لور دى؛ (۱۲)
|
| يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿۱۳﴾ |
|
پر هغه ورځ به انسان له ټولو هغو كړنو خبر كړاى شي،چې مخكې ورلېږلي يا روسته يې پرېښي دي . (۱۳)
|
| بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ ﴿۱۴﴾ |
|
حق دادى،چې انسان پخپله ځان ښه پېژني. (۱۴)
|
| وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ ﴿۱۵﴾ |
|
كه څه هم خپلې پلمې وړاندې كړي . (۱۵)
|
| لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿۱۶﴾ |
|
او [د وحې پر مهال] ژبه دې په بيړه د هغه [= قرآن] لوستو ته مه خوځوه . (۱۶)
|
| إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿۱۷﴾ |
|
[ځكه] چې راټولول او لوستل يې زموږ پر غاړه دي . (۱۷)
|
| فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿۱۸﴾ |
|
نو لکه چې موږ ولوست؛(همداسې) يې ولوله . (۱۸)
|
| ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿۱۹﴾ |
|
بيا يې په رښتینه كې سپړنه او څرګندونه یې هم يوازې زموږ کار دى . (۱۹)
|
| كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿۲۰﴾ |
|
هېڅكله داسې نه ده (چې كافران يې انګېري او د معاد دلايل بسيا نه بولئ!)؛ بلكې تاسې [دنيوي] په بيړه ترلاسه كېدونكى څيز خوښوئ، (۲۰)
|
| وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿۲۱﴾ |
|
او اخرت پرېږدئ . (۲۱)
|
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ﴿۲۲﴾ |
|
(هو) پر هغه ورځ ځينې مخونه تازه او خوښ (غوړېدلي) وي، (۲۲)
|
| إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿۲۳﴾ |
|
يوازې د خپل پالونكي لوري ته به کتونکي. (۲۳)
|
| وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿۲۴﴾ |
|
او پر هغه ورځ به ځينې مخونه بدرنګ وي، (۲۴)
|
| تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿۲۵﴾ |
|
[ځكه] پوهېږي،چې ملاماتې [سزا] پرې عملي كېږي . (۲۵)
|
| كَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِيَ ﴿۲۶﴾ |
|
داسې نه ده [چې هغه يې انګېري؛ځكه] چې كله [ساه] تر مرۍ راورسي، (۲۶)
|
| وَقِيلَ مَنْ رَاقٍ ﴿۲۷﴾ |
|
او وويل شي : (( ايا څوك “دمګرى” شته، چې (دا ناروغ له مرګه) وژغوري؟! )) (۲۷)
|
| وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿۲۸﴾ |
|
او (ناروغ) باور كړي،چې همدا د بېلتون (وخت) دى، (۲۸)
|
| وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿۲۹﴾ |
|
او (د ځنكندن د سختۍ له امله) يوه پنډۍ له بلې پنډۍ راتاوه شي! (۲۹)
|
| إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿۳۰﴾ |
|
پر همدې ورځ يوازې ستا د پالونكي پلو ته ورروانېدل دي . (۳۰)
|
| فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿۳۱﴾ |
|
(پر هغه ورځ ويل كېږي : ) هغه ايمان را نه وړ او نه يې لمونځ وكړ؛ (۳۱)
|
| وَلَكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۳۲﴾ |
|
بلکې درو غ يې وګاڼه او مخ يې واړاوه، (۳۲)
|
| ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ يَتَمَطَّى ﴿۳۳﴾ |
|
بيا په (ډېره) لويي خپلې كورنۍ ته ولاړ. (۳۳)
|
| أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿۳۴﴾ |
|
(په دې كړنو سره) الهي عذاب درته وړ دى (او) درسره ښايي! (۳۴)
|
| ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى ﴿۳۵﴾ |
|
بيا همدا الهي عذاب درته وړ دى او له همدا تا سره ښايي! (۳۵)
|
| أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى ﴿۳۶﴾ |
|
ايا انسان انګېري،چې خوشې (او بې موخې) به پرېښوول شي؟! (۳۶)
|
| أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَى ﴿۳۷﴾ |
|
ايا هغه [مخكې] د مني يو څاڅكى نه و،چې په [زيلانځ كې] څڅول كېږي؟! (۳۷)
|
| ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿۳۸﴾ |
|
بيا هغه علقه [= د پرنډ شوې وينې ټوټه] وه، [چې خداى] په غړيو پوره پيدا کړ . (۳۸)
|
| فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى ﴿۳۹﴾ |
|
نو له هغه يې د نارينه او ښځېنه جوړه پيدا كړه . (۳۹)
|
| أَلَيْسَ ذَلِكَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَى ﴿۴۰﴾ |
|
ايا هغه [خداى] نشي كړاى مړي راژوندي كړي؟! (هو! کړاى شي (۴۰) |
